| Traditioneel oliebollentoernooi : druk, gezellig, laat en een chaotische telling |  | 23 | dec2015 | |
|
"Volle bak als ik zelf eens meespeel", dacht organisator Piet den Dikken tevreden. Totdat hij er bij het indelen achter kwam dat Rin Visser 2x op het formulier stond. Nu telt Rin heus wel voor twee, maar we zouden zo'n nauwkeurige cijferaar tekort doen als we het deelnemersaantal niet aan zouden passen naar 35 i.p.v. 36. Dat waren dus 5 poules van 6 en eentje van 5.
Het is echter bij TTV Papendrecht onderhand een mooie traditie dat er op het allerlaatste moment toch nog iets wijzigt. Argwanend loerde Pieter rond 19.45 uur door de zaal, want zag hij daar niet Nick van Leeuwaarden ? En die stond heel zeker niet op het lijstje deelnemers.... Desgevraagd bleek Nick zich toch heus te hebben ingeschreven, alleen niet via de toernooimail maar via Piet's privé-mailadres. Het kostte even wat schrijfwerk, maar toen hadden we de boel op orde, met het maximum aan deelnemers (36). Onder de deelnemers een aantal spelers die maar zelden te bewonderen zijn achter de tafel. En ook dit jaar bewees dit toernooi een ideale springplank te zijn voor een herstart van de tafeltenniscarrière.
In poule F was het een bijzonder spannende strijd tussen 6 oudgedienden. Vanwege de alleen voor Piet te doorgronden telling bleef het tot de laatste bal spannend. Per wedstrijd werden er in totaal 16 punten verdeeld, afhankelijk van het verschil in punten in de 3 of 4 verspeelde games. Als je dus precies een gemiddelde score haalde, had je na 5 wedstrijden 40 punten. 
|
Hoe spannend het was in poule F bleek wel uit de eindstand. Tussen de winnaar en de nummer 6 zat slechts 6 puntjes, terwijl diezelfde winnaar met 9,5-6,5 klop kreeg van deze nummer 6. Niemand bleef ongeslagen, niemand bleef zonder winst. Uiteindelijk rolde er de volgende stand uit :
1. Rob van Lambaart (43 pnt)
2. Ina Wiekart (42,5)
3. Gerda Deumer (40,5)
4. Kees Jongkind (39)
5. Dick van Hoek (38)
6. Herman Erkelens (37)
Poule E kende slechts één vrouwelijke deelneemster, maar die stak blijkbaar in een ongelofelijke bloedvorm en dus met kop en schouders boven de rest uit. Gladys gaf al in haar eerste partij een visitekaartje af door Ewout van Lambaart finaal van tafel te vegen en ook de overige 4 tegenstanders konden haar niet afstoppen. De verschillen waren iets minder groot, maar 5x winst zou toch goed moeten zijn voor de eerste plaats. En dat was het ook. Dat het aantal winstpartijen met deze telling niet de doorslag geeft, bewezen Moos, Richard en Jan. Beide laatsten wonnen 3 keer en verloren 2 keer. Ook Moos verloor 2x, speelde 2x gelijk en won slechts één potje. En toch eindigden de heren met hetzelfde puntentotaal en moest er op onderling resultaat een rangschikking worden gemaakt. En die was nipt in het voordeel van Moos.
1. Gladys Jacobson (49,5 pnt)
2. Moos Markesteijn (39,5)
3. Richard Koekkoek (39,5)
4. Jan Tillemans (39,5)
5. Simon van Sintmaartensdijk (38)
6. Ewout van Lambaart (34) 
|
Nog veel spannender dan in poule F was het in poule D. Een verschil van 4,5 punt tussen de bovenste en de onderste, en een winnaar met slechts 41,5 punt. En dan kan een 13-3 gamestand of een 12-4 plotseling voor een complete herverdeling van de rangschikking zorgen. Na 5 wedstrijdronden lag Ron Keereweer op kop, op de hielen gezeten door Michelle, Jan van Dalen en Kees. Terwijl André en Johan de rangorde afsloten. Ron echter ging met 9,5-6,5 ten onder tegen Jan van Dalen, terwijl Michelle hetzelfde lot trof tegen Kees. En Johan deed een ultieme poging om de poule nog te winnen, maar "strandde" op 10,5-5,5 tegen André. Twee man gedeeld op de eerste plaats, ook twee man gedeeld derde. Ron en Michelle zakten door die late nederlaag naar de plaatsen 3 en 5. De eindstand :
1. Jan van Dalen (41,5 pnt)
2. Kees van Blitterswijk (41,5)
3. Ron Keereweer (40,5)
4. Johan Deumer (40,5)
5. Michelle van der Spek (39)
6. André Voskuijl (37) 
|
In poule C was het verschil tussen de nummers 1 en 2 nog veel kleiner. Kan dat dan ? Zeker wel, zie het vervolg. In deze poule zagen we ook het debuut van Piet den Dikken in het oliebollentoernooi. Natuurlijk al jaren betrokken bij dit toernooi, maar altijd alleen als organisatie. Om de 36 vol te maken, probeerde Piet de dubbelrol van speler/organisator maar weer eens uit, het ging toch vooral om lekker te spelen en veel te lachen. Wellicht door die ontspanning sloeg Pieter onbehoorlijk veel mis. Maar ook vaak onbeschoft hard, het was voor penningmeester Patrick maar goed dat in deze poule nog niet met plastic ballen werd gespeeld. Gelukkig kende deze poule ook een doorgewinterd rustpunt in de persoon van Rin Visser. Telkens als de stofwolken al te hoog reikten, mocht Rin spelen en bracht weer rust in de tent. Ook hier eindigden twee man gelijk op de eerste plaats en het onderling resultaat (volgens de telling) was 8-8. Dat werd punten tellen en zo werd de eindstand :
1. Bas Hardenberg (43,5 pnt)
2. Rin Visser (43,5)
3. Rian van den Tempel (40)
4. Piet den Dikken (38,5)
5. Niek van Westen (37,5)
6. Annika Mars (37) 
|
Poule B was oorspronkelijk een vijfmanspoule, maar na toetreding van Nick van Leeuwaarden tot het deelnemersgilde werd deze poule ook maximaal bevolkt met 6 man. Voor twee man was het wel weer even wennen om achter de tafel te staan. Ruud Schoon vertoont helaas veel te weinig zijn tafeltenniskunsten, maar voor zo'n toernooi is-ie altijd wel te porren. En we keken verheugd naar de terugkeer van Eddy van Weelde, die na veel ellende met de rug "het wel weer eens wilde proberen". Drago bleek tegen het niveau aan te zitten, maar kon er net niet helemaal bij. En waar Eddy het met één winstpartij moest doen, deed Ruud het met 3x winst duidelijk beter. Echter, de twee nederlagen van Ruud (waaronder tegen Eddy...) waren zo afgetekend dat Eddy in de stand ruim boven Ruud eindigde. En dat alles op grote, zeer grote afstand van de man die zijn bloedvorm van de Gijs Ton Trofee had meegenomen :
1. Dinh Dao (51,5 pnt)
2. Eddy van Weelde (41)
3. Laurens Langeveld (40)
4. Kevin Nugteren (37,5)
5. Ruud Schoon (36)
6. Drago Bikarevic (34)
|
Poule A kende een mooi deelnemersveld. Zelfs ook van spelers die op hetzelfde tafeltennisniveau spelen, maar nog nooit (of ontzettend lang geleden) tegen elkaar hadden gespeeld. Dat gaf bijzonder leuke partijen te zien, vol spektakel en ook voor de vele toeschouwers langs de boarding en in de kantine prima te volgen. De strijd speelde zich zo af en toe ook verbaal af, de muziek in de kantine werd soms ruimschoots overstemd. Waarbij gezegd moet worden dat het hoogste aantal decibellen bepaald niet door Winnie werden gehaald, maar de prijs voor origineelste zelfverwijten ongetwijfeld wél. Hanno kwam, behalve tegen Nick, bijzonder weinig tekort, maar bleef op 1 gelijkspelletje steken. En ook Richard moest ervaren dat er 4 tegenstanders rondliepen die iets meer recentere hoofdklasse-ervaring meebrachten. Maar het moet gezegd: ook verliezen ging met veel spektakel gepaard. Uiteindelijk bleek Nick de meest constante van het zestal :
1. Nick van Leeuwaarden (45 pnt)
2. Winnie van Rooij (43,5)
3. Lieron Viveen (41,5)
4. Colin Baldé (38,5)
5. Richard Steenhuisen (37,5)
6. Hanno van Sintmaartensdijk (34)
Uiteraard was de avond hiermee nog niet ten einde. Bij dit toernooi is de bar na afloop verreweg het belangrijkste, want aan dat meubelstuk worden de prijzen verdeeld. De speelkaarten A, 2, 3, 4, 5 en 6 werden opgezocht en alvast geschud om de trekking te verrichten. Maar eerst ging een bijzonder welgemeend woord van dank uit naar Nico van Meeteren, die de tijdnood van Piet een stuk minder maakte door alle prijzen te regelen en óók voor de catering van deze avond (lees: OLIEBOLLEN) te zorgen. Grote klasse Nico, en het klaterende applaus was volkomen terecht.
Nico was ook bereid de kaarten te trekken en die vielen dit jaar op de nummers 2, 5 en 6. Tegen enen kon dan eindelijk iedereen naar het warme bedje.
|
|
